Maatschappelijk Draagvlak
- Uit sociologische studies blijkt dat de grote secularisatiegolf uit de jaren 1960-1980 er niet toe heeft geleid dat godsdienst en levensbeschouwing uit de maatschappij zijn verdwenen. Mede door de moslimimmigratie is het opnieuw een maatschappelijke fenomeen geworden, en sinds nine-eleven zelfs een hot item. Essentieel hierbij is om vast te stellen dat godsdienst niet terug is van weggeweest, maar zich op een heel andere wijze in het maatschappelijk veld positioneert. Wat de traditionele christelijke kerk betreft, ook gelovigen laten zich de wet er niet meer door voorschrijven. Institutionele religie lijkt nog steeds op z’n retour. Waarden en normen worden veel individueler gezocht. Daarnaast zijn er andere religies verschenen (met een voor West-Europa nieuw religieus discours) waarvan de maatschappelijke verankering en integratie in het Westerse democratische samenlevingsmodel nog niet is uitgekristalliseerd.
- Dit kan niet zonder gevolgen blijven voor de visie op het onderwijs op dit terrein. Een “verkennend” levensbeschouwelijk onderwijs, dat basiskennis aanreikt over godsdienst en levensbeschouwing en tegelijkertijd een algemeen reflectief vermogen aanleert (filosofie) om het verschijnsel zelf te verstaan, biedt niet alleen de beste garanties dat de eigen levenskeuze van de leerling op meer dan toevalligheden of indoctrinatie is gebaseerd, maar ook dat men bewust leert omgaan met andere opvattingen op hetzelfde terrein.
- Opmerkelijk is in dit verband tenslotte het standpunt van de werkgroep die in opdracht van de federale regering heeft gewerkt aan de Interculturele Dialoog en die in haar eindrapport laat optekenen “Vergelijkend godsdienstonderwijs, waarbij leerlingen kennis krijgen van alle levensbeschouwingen, moet worden gepromoot” .